Отхн көвүн
Кезәнә нег өвгн бәәҗ. Тер өвгн һурвн көвүтә бәәҗ. Нег дәкҗ өвгн күндәр гемтнә. Өңгрхиннь өмн көвүдән дуудад келнә:
— Тадн ни-негн бәәтн. Нег-негндән дөң-тусан күргҗ йовтн. Кезәнә алтн билцгәр ачлгдлав. Зуг терүгән мал хәрүлҗ йовад гееләв. Билцг эрднь чолута билә. Терүг олхла, тадн хулдад, түрү-зүдү үзлго сәәнәр бәәхт.
Өвгн герәсән келәд, сәәһән хәәнә. Көвүднь өнчән хувана: ууһн көвүнь үкр авна, дундк – хар мөр, отхн көвүнд эцкиннь гер күртнә.
Нег дәкҗ дундк көвүн кеер йовҗ йовад, эцкиннь геесн алтн билцг олна. Энүгинь хол биш үкрән хәрүлҗ йовсн ахнь үзнә. Эдн хоорндан цүүгнә:
— Би таднас ахв, тегәд билцгиг би авх зөвтәв, — гиҗ ахнь келнә.
— Уга, би олҗ авлав, эн билцг мини, — гинә хойрдгчнь.
Дүнь гүүҗ ирәд, юн болснь медәд келнә:
— Эцкмдн келсиг мартчквт? Алтн билцг үзчкәд, ах-дүүһән мартчквт?
Олҗ авсн билцгән көвүд базрт хулдна. Мөңгинь хуваһад, амрад-җирһәд бәәв. Иигҗ өвгнә отхн көвүнь өрк-бүлән керүләс гетлв.
«Эвин ашнь – тосн, эвдрлин ашнь — цусн» — гиҗ хара биш келчксн үг.